![]()
|
|
Alle voorspellingen duidden op een totaal andere uitslag. Verlies voor zowel de Congres Partij als de hindoe-nationalistische Bharatiya Janata Partij (BJP). Winst voor het nieuwe linkse blok en vooral de regionale partijen. Dat zou dan weliswaar een regering hebben gegeven met een van beide landelijke partijen aan het hoofd, maar daarbij een groot aantal coalitiegenoten om een meerderheid in het parlement te behalen. De macht van deze coalitiegenoten zou de daadkracht, stevigheid en duurzaamheid van de nieuwe regering niet ten goede komen. Daarom zouden onzekere tijden met een zwakke regering in het verschiet liggen. Het liep totaal anders.
BJP
In de aanloop naar de verkiezingen kwam
de BJP binnen haar Nationale Democratische
Alliantie (NDA) steeds meer alleen te
staan. De Biju Janata Dal (BJD) uit Orissa
bijvoorbeeld trok zich terug uit de coalitie
vanwege BJP’s orthodoxe houding ten
opzichte van christenen en andere minderheden
in de deelstaat, en onenigheid over
zetelverdeling in het deelstaatparlement.
De fundamentele twijfel binnen de BJP over
welke koers de partij moet varen, werd
daarmee steeds zichtbaarder. De oude
garde binnen de partij, geleid door hardliner
L.K. Advani, wilde vasthouden aan de orthodoxe koers, die tijdens de campagne
|
Links-regionaal front
Een front van diverse
linkse en regionale
partijen wilde
zich niet binden
aan de Congres Partij of de BJP. Het dacht
een alternatief te kunnen bieden voor de
landelijke partijen, die het ervan beschuldigde
de regionale belangen onvoldoende
te behartigen.
Een belangrijke peiler van dit front is de
Marxistisch-Communistische Partij van
India, CPI(M). De partij trok haar steun in
tijdens de regeerperiode van de door de
Congres Partij geleide coalitie vanwege het
nucleaire pact met de Verenigde Staten.
|
Congres Partij
Evenals de BJP verloor ook de Congres Partij
de afgelopen jaren gestaag terrein. Bijvoorbeeld
in deelstaten waar traditioneel gezien
haar machtsbasis lag, zoals Uttar Pradesh,
Maharashtra en Bihar. Daar groeiden juist de
regionale partijen waarmee de Congres Partij
in de landelijke regering een coalitie was
aangegaan. Gezien hun groei wilden deze
partijen in hun deelstaat niet langer de macht
delen met de Congres Partij. Dit gebeurde
onder andere met de Samajwadi Partij (SP)
in Uttar Pradesh en de Rashtriya Janata Dal
(RJD) in Bihar. Daardoor moest de Congres
Partij steeds vaker genoegen nemen met de
tweede plaats in deelstaten waar hun
landelijke coalitiepartner de grootste partij
was. Dat maakte de samenwerking ingewikkeld.
De dagen dat de Grand Old Party, de
Congres Partij, oppermachtig was in India,
leken ondanks de verkiezingsoverwinning van
2004 voorbij. Dat bleek een misvatting.
Op een chaotische persconferentie op 16
mei na de eerste uitslagen bedankte premier
Manmohan Singh de kiezer voor de steun en
het vertrouwen. Partijleider Sonia Gandhi
voegde daar verrassend aan toe dat Singh zou
aanblijven als premier. Dit was zijn dag. Het
had zo anders kunnen lopen.
|
De UPA van premier Singh heeft veel bereikt, vooral op economisch gebied, met jaarlijkse groeicijfers van rond de acht procent. En zelfs tijdens de mondiale kredietcrisis is India ’s werelds op één na snelst groeiende economie.
Kalmte, stabiliteit en fatsoen
Singh zelf gold tijdens zijn ambtsperiode als
integer. Zijn goede reputatie stamt uit zijn
tijd als minister van Financiën (1991-1996).
Hij voerde in die hoedanigheid belangrijke
economische hervormingen door die de
snelle groei van de afgelopen jaren mogelijk
maakte. Maar Singh stond ook bekend
als marionet van Sonia Gandhi. En als soft.
In botsingen met de partijleidster bleek hij
meermalen niet tegen haar opgewassen.
Voorafgaand aan de verkiezingen had hij
aangegeven hoe dan ook niet terug te keren
als premier in een eventuele nieuwe door
de Congres Partij geleide regering. Dat
had deels te maken met zijn leeftijd – hij
is geboren in 1932. Maar een belangrijker
reden was Sonia Gandhi’s zoon Rahul. Hij
leek klaar om een leidende rol in te nemen
in de landelijke politiek. Zo heeft hij in de
campagnetijd op meer publieke bijeenkomsten
gesproken dan zijn moeder en Singh
bij elkaar. Ondanks zijn zichtbare ontwikkeling
op het politieke toneel, was de tijd van
het premierschap voor de 38-jarige Rahul
toch nog niet rijp. Hij zal voorlopig andere
prominente functies bekleden en verder
groeien in de landelijke politiek.
De BJP gaf de campagne een populistisch
element door de eigen partijleider Advani
af te schilderen als een besluitvaardig en
sterk leider tegenover de zwakke Singh.
Geheel onbedoeld ging dit juist voor
Singh pleiten omdat de Congres Partij de
gelederen sloot en eensgezind achter haar
premier ging staan. Singh’s saaie imago
kreeg daarmee een impuls, namelijk dat
van een stabiele man die in crisis en onder
druk de kalmte bewaart. Dat gold niet
alleen voor de economische crisis. Door
zijn beleid bezweek niet één Indiase bank
onder de kredietcrisis. Maar het gold ook
voor zijn optreden tijdens de herhaaldelijke
terroristische aanslagen tijdens zijn
ambtstermijn. En meest recent tijdens de campagne ook bij de persoonlijke aanvallen
van de BJP. Hij negeerde deze aanvallen
namelijk volledig en bleef bij zichzelf.
Hij liet zich niet verleiden tot gelijksoortig
modder smijten. Die kalmte, die stabiliteit,
dat fatsoen bleek precies waar de Indiase
kiezer behoefte aan heeft.
Groot mandaat
De Indiase zakenwereld reageerde verheugd
op de overtuigende zege van de
Congres Partij. Zij vreesde een zwakke
regering die geen grote besluiten zou
kunnen nemen door de voorspelde macht
|
Bij de presentatie van haar partijprogramma in maart heeft de Congres Partij bij monde van partijleider Sonia Gandhi veiligheid en welvaart voor alle burgers verklaard tot de de twee belangrijkste speerpunten van haar beleid. Het zal niet meevallen voor Singh’s nieuwe regering om de economische groei vast te houden en grote crises te voorkomen. Evenmin zal omgang met het instabiele Pakistan en machtige China, en waarborging van de eigen staatsveiligheid eenvoudig zijn. Singh heeft een gedegen, intelligent en proactief team nodig om de stabiliteit en rust te realiseren waar de kiezer naar verlangt.
Na de onverwachte monsterzege rust een enorme verantwoordelijkheid op de partij. Valkuil zal zijn om met het grote mandaat gemakzuchtig achterover te leunen en te graaien in de staatskas. Macht corrumpeert nu eenmaal. Maar de Indiase kiezer heeft er zijn vertrouwen over uitgesproken dat de Congres Partij hier zorgvuldig en fatsoenlijk mee zal omgaan en haar verkiezingsbelofte van veiligheid en welvaartsgroei voor iedereen zal inlossen.
De politiek analisten die er met hun voorspellingen voor deze verkiezingen zo naast zaten, weten één ding wel heel zeker: de kiezer zal de regering bij de volgende verkiezingen genadeloos afstraffen als zij zich niet aan haar woord houdt.
![]() |
![]() | ![]() |
![]() |
