![]()
|
|
Ideologie failliet?
In 1998 won de BJP de parlementsverkiezingen.
Maar een absolute meerderheid behaalde
de partij niet. Zij moest leiding geven
aan coalitieregeringen waarbij compromissen
nodig waren. Al tijdens de regeerperiodes van
de BJP van 1998 tot 2004 gaf dat spanningen
tussen de BJP en de RSS. Er speelden pragmatische
versus ideologische belangen.
RSS-leiders klaagden dat politiek leiders
als A.B. Vajpayee in de naam van politieke
compromissen de beginselen van de moederorganisatie
RSS veronachtzaamden. Sterker
nog: zij lieten hun persoonlijke belangen
prevaleren boven die van de BJP en al helemaal
boven die van de RSS. Zij meenden
dat de BJP daarmee een klimaat schiep van
egocentrisme, nepotisme en opportunisme.
Dat zijn begrippen die lijnrecht staan tegenover
de beginselen van de RSS, namelijk
onderwerping van het persoonlijke belang
aan dat van het grotere geheel.
De orthodoxe tak van de BJP, de RSS, vreesde
het ideologische faillissement van de partij
als de BJP zich niet gedisciplineerder, strikter
zou opstellen. Het argument van de RSS:
het electoraat had de BJP immers verkozen
om deze grondbeginselen. Het meer
pragmatische kamp binnen de BJP vreesde
politiek isolement als zij geen compromissen
zou sluiten met coalitiepartners. Toch
legden de BJP en RSS hun conflicten steeds
bij: onderlinge saamhorigheid was tijdens
de regeerperiodes van de BJP in hun beider
belang. Bovendien redeneerde het pragmatische
kamp binnen de BJP dat de RSS geen
roet in het eten moest gooien nu de BJP aan
de macht was.
Grote schoonmaak
Na de zware nederlaag van de BJP in 2004
begon de RSS zich meer te roeren. Rajnath
Singh, loyaal aan de RSS, werd voorzitter
van de BJP. Hij moest namens de RSS
orde op zaken stellen in de BJP. Maar zo
eenvoudig bleek dat niet. Het pragmatische
kamp binnen de BJP bestreed de meer
orthodoxe koers van de RSS-getrouwen. De
pragmatici waren overtuigd van de kans op
een terugkeer naar het pluche in New Delhi
en bleven pleiten voor de meer politieke,
pragmatische koers. Singh slaagde daarom
maar gedeeltelijk in zijn taak.
De nederlaag van de BJP in het voorjaar van
2009 gaf de orthodoxe vleugel de definitieve
overhand binnen de partij. De politiek van
de pragmatici had immers niet gewerkt: de
BJP had zich vervreemd van haar electoraat.
De hoogste tijd voor een grote schoonmaak
in de partij. Het royement van oud-minister
van Buitenlandse Zaken Jaswant Singh,
naar aanleiding van de publicatie van zijn
boek Jinnah: India, Partition and Independence,
waarin hij Pakistans stichter Mohammed
Ali Jinnah positief portretteert, past in deze
verharde lijn. Voor dissidente geluiden is
in de BJP wat betreft het orthodoxe RSS-kamp,
dat het nu voor het zeggen heeft in
de partij, geen plaats meer. Deze heldere
boodschap moet de BJP weer maken tot wat
zij eind jaren tachtig van de vorige eeuw
was: een veelbelovende, gedisciplineerde,
krachtige eenheidspartij.
Naar verwachting zal de BJP daarom de komende
jaren terugvallen op haar orthodoxe
dogma’s, haar taal verharden en afstand
doen van de meer gematigde toon van
oud-leiders als A.B. Vajpayee. Of het Indiase
electoraat daarvan gecharmeerd zal zijn,
staat te bezien.
(achtergrond: BJP logo)
![]() |
![]() |
![]() |
