India op agenda Imagine Film Festival

Het overkoepelende thema van het Imagine Film Festival dat van 8 tot 17 april wordt gehouden in het nieuwe filmmuseum EYE te Amsterdam is dit jaar Bollywood and Beyond. Op het programma staan een drietal grote publieksfilms, een kleine onafhankelijke productie en een tweetal documentaires. De redactie van India Nu zet ze hieronder op een rijtje.

[Klik op een foto voor de trailer....]

Eega Armoedzaaier Nani is tot over zijn oren verliefd op zijn overbuurmeisje Bindhu die voor een stichting werkt die onderwijsprojecten financiert. Tijdens haar rondje langs sponsoren ontmoet ze de meedogenloze zakenman Sudeep die terstond een oogje op haar heeft. Wanneer hij erachter komt dat zij meer ziet in die arme sloeber van een Nani, laat hij de jongen kidnappen. Nani wordt vermoord, maar zijn astrale lichaam vindt zijn weg naar een hoopje maden. Wanneer die verpoppen, beleeft Nani zijn hergeboorte als vlieg (eega is Hindi voor ‘vlieg’) en is het tijd voor wraak. Met Eega (2012) geeft regisseur S.S. Rajamouli een amusante draai aan het aloude David-versus-Goliath-motief. Het is een romantische fantasy-komedie met Nani als de ultieme underdog die het opneemt tegen een grote schurk. Dat resulteert in 1001 manieren waarop een vlieg het een mens behoorlijk lastig kan maken. Eerst zorgt Nani ervoor dat Sudeep nauwelijks kan slapen, maar al snel begint hij, geholpen door Bindhu die inmiddels op de hoogte is van zijn wedergeboorte, aan allerlei moordpogingen.		Rowdy Rathore In deze publieksfilm is Shiva een dief en oplichter in Mumbai die, wanneer hij verliefd wordt op de bloedmooie Paro, zweert op het rechte pad te blijven. Door één laatste misdaad raakt hij opgezadeld met het schattige jonge meisje Chinki dat beweert zijn dochter te zijn. Na deze bizarre ontwikkeling wordt Shiva bovendien voortdurend belaagd door een bende woedende boeven. Net wanneer hij in het nauw is gedreven, duikt zijn dubbelganger op: inspecteur Vikram Rathore. Deze supercop slaat de boevenbende in zijn eentje tot moes. Maar het einde van Shiva's problemen is nog niet in zicht. Integendeel, die nemen een totaal onverwachte wending. Eenmaal uit de startblokken ontpopt Rowdy Rathore (2012) zich als een cartooneske actiekomedie. Hoofdrolspeler Akshay Kumar beschikt over veel charisma en schittert in de vechtscènes die een oosterse mix bieden van slapstick en grof geweld. Dit is Bollywood op z'n uitzinnigst; zwalkend van familiekomedie naar romantiek, en van melodrama naar bot gebeuk. En ja, de muzikale intermezzo's, vaste prik in elke Bollywoodfilm, zijn ook nog eens erg aanstekelijk.		Gangs of Wasseypur In Wasseypur in de deelstaat Jharkand staan drie generaties erfgenamen van bandiet Shahid Khan, die Britse treinen beroofde, tegenover de clan van Ramadhir Singh. Singh is niet van plan de macht te delen. Treinrover Shahid Khan is inmiddels een paria geworden die in de mijn van zijn grote vijand Singh werkt. Zijn zoon Sardar Khan is een onverbeterlijke rokkenjager die gezworen heeft de eer van zijn vader te herstellen. Maar het is de wrede en genadeloze Faizal Khan, zoon van Sardar en verstokt wietroker, die de fakkel overneemt. Gangs of Wasseypur (2012) is in India in twee delen uitgebracht, omdat de 319 minuten tellende film, die onder andere werd vertoond op het Filmfestival van Cannes voor regisseurs, zelfs voor Indiase maatstaven te lang duurde.
Tasher Desh Als schipbreukelingen op een paradijselijk eiland worden een prins en zijn vriend geconfronteerd met een vreemde cultuur. De eilandbewoners zijn soldaten die zichzelf 'de kaarten' noemen en die leven volgens een code van regels die elke vorm van menselijk gedrag uitsluiten. Voordat het tweetal het beseft, wordt het door de agressieve groepering van eilanders gevangengenomen. Regisseur Q (Qaushiq Mukherjee) staat garant voor visueel spektakel en films die niet zomaar in een hokje zijn te plaatsen. Met het controversiële Gandu (2010) wist hij al menig publiek te shockeren (zie ook ‘Nieuwe lading filmmakers is de toekomst’ in India Nu 193). Het kleurrijke en sprookjesachtige Tasher Desh (2012) is gebaseerd op het gelijknamige dansdrama van Rabindranath Tagore. De film mist een sterke verhaallijn, alsmede controversiële seksscènes waar Gandu zo bekend mee werd, maar is wel doorspekt van Q’s energieke en sterke visuele stijl en liefde voor muziek.		Despite the Gods Regisseuse Jennifer Chambers Lynch werd door een Bollywoodproducent overgehaald om in India Hisss te regisseren, een horrorfilm over een slang die in een vrouw verandert om vervolgens weer in een slang te veranderen. Horror werd het, en dan niet voor, maar vooral achter de camera. Want Lynch had niet gerekend op de culturele en religieuze verschillen, aanhoudende regenbuien, de Indiase werkethiek, opdringerige mensenmassa's, en andere kleine rampen die het werk bemoeilijkten. Uiteindelijk nam de productie meer dan zes maanden in beslag en raakte de producent steeds ongeduldiger. Wist Lynch wel waar ze aan begon? Aan het begin zien we haar in elk geval ongelovig reageren op de fragmenten uit Bollywoodfilms die de producent haar laat zien. In de documentaire Despite the Gods (2012) laat regisseuse Penny Vosniak dit verhaal achter de film zien. Het is daarmee niet alleen een film over de dagelijkse gang van zaken bij het maken van een Bollywoodfilm, maar ook een verhaal over de weg kwijtraken in een vreemde cultuur. De aanwezigheid op de set van Lynch' twaalfjarige dochter maakt het er bovendien niet makkelijker op. Ondanks alles zet de regisseuse stug door. ‘I want sex twice a day, and I want to work the whole day, every day.' Daar schrokken ze wel even van in India.		Supermen of Malegaon In het arme Indiase stadje Malegaon probeert Nasir een Supermanfilm van de grond te krijgen. Met een piepklein budget, een videocamera en de hulp van welwillende vrienden begint de immer optimistische filmmaker aan zijn monsterproductie die, hoe kan het ook anders, zal worden geteisterd door de nodige tegenslagen. Hij en zijn ploeg worden weggestuurd van een locatie, een camera belandt in het water, de hoofdrolspeler gaat er even tussenuit om te trouwen. Heeft Nasir dan niet in de gaten dat zijn ambities een paar maatjes te groot voor hem zijn? De makers van de documentaire over Nasir en zijn Supermanepos hebben oog voor sprekende details. De blikken van ontzag van de kinderen die bij de opnamen staan toe te kijken. De slippers waarop Superman loopt. Het uitwringen van zijn cape wanneer hij in het water is gevallen. Maar het draait in Supermen of Malegaon (2012) niet om leedvermaak. Nasir is lang zo naïef niet als hij lijkt. En in bredere zin geeft de film ook een ontroerend beeld van een arme gemeenschap waar de liefde voor escapistische cinema een belangrijk bindmiddel is.