Rajiv Gandhi over corruptie binnen de Congrespartij

‘We hebben naar anderen gekeken. Laat ons nu kijken naar onszelf. Wat is er geworden van onze fantastische organisatie? In plaats van een partij die tot de verbeelding van de massa spreekt gedurende heel India’s bestaan, zijn we gekrompen en hebben we het contact verloren met de miljoenen die met moeite overleven. Het is geen kwestie van winst en verlies bij verkiezingen. Voor een democratische partij hoort winst en verlies bij het politieke bestaan. Waar het om gaat is of we ons al dan niet onder het volk begeven en of we in ons werk beantwoorden aan hun worstelingen, hun hoop en hun ambities. Wij zijn een partij van sociale transformatie, maar omdat we volledig in beslag worden genomen door besturen, wordt de kloof tussen ons en de mensen steeds groter. Daarmee hebben we onszelf verzwakt en zijn we ten prooi gevallen aan de zwakheden die horen bij het verlies van contact met de sterkende massa.

Miljoenen gewone leden van de Congrespartij zijn vol enthousiasme over haar politiek en partijprogramma’s. Maar zij zijn gehandicapt, omdat handelaren in macht en invloed op hun ruggen meerijden en naar eigen goeddunken gunsten verlenen, om zo een massabeweging te transformeren in een feodale oligarchie. Het zijn groepen mensen die zichzelf eindeloos in stand weten te houden door zich te bedienen van slogans over kaste en religie, en door de Congrespartij in hun netten van onstilbare hebzucht te verweven. Voor zulke personen doet de massa er niet toe. Hun levensstijl, hun zienswijze, of het gebrek daaraan, hun zelfverrijking, hun corrupte manieren, hun banden hun de gevestigde belangen in de maatschappij, hun schijnheilige houdingen - ze stroken op geen enkele manier met werken te midden van het volk. Zij brengen de beweging van de Congrespartij terug tot een omhulsel waar de ziel van dienstbaarheid en opoffering uit is weggenomen.

Terwijl we afstand namen van de massa, zijn de grondbeginselen van nationale eenheid en integriteit, sociale verandering en economische ontwikkeling op de achtergrond geraakt. Daarvoor in de plaats zijn onwezenlijke zaken, verhuld in middeleeuws obscurantisme, centraal komen te staan. Onze partijleden, die de kogels van het Brits imperialisme hebben geďncasseerd, vluchten nu voor de minste of geringste manifestatie van het kastensysteem of spanningen tussen bevolkingsgroepen. Is dit het pad dat onze lieve Gandhi, Pandit en Indira voor ons seculiere, democratische India hadden uitgestippeld?

We praten over hoogstaande principes en verheven idealen. Maar we tonen geen discipline, houden ons niet aan de regels en hebben geen oog voor het algemeen welzijn van het volk. Corruptie wordt niet alleen getolereerd, het wordt zelfs gezien als het belangrijkste kenmerk van leiderschap. Een schandelijke tegenstrijdigheid tussen wat we zeggen en wat we doen is normaal voor onze manier van leven geworden. Bij elke stap spreken onze doelen en ons handelen elkaar tegen. Op elke gebied vernietigen onze privébeslommeringen onze toewijding aan het volk.

Nu ons handelen steeds verder af is komen te staan van onze grondbeginselen, is de ideologie van de Congrespartij slechts een erfenis geworden, die opgepoetst en geventileerd wordt bij speciale gebeurtenissen. Het moet weer een levende kracht worden die onze leden inspiratie geeft in hun dagelijkse werk. Onze ideologie van nationalisme, secularisme, democratie en socialisme is de enige relevante ideologie voor ons fantastische land. Maar we vergeten dat we het onder het volk moeten brengen, de inhoud moeten aanpassen aan de veranderende omstandigheden en dat we het moeten verdedigen tegen aanvallen van onze tegenstanders.’

Rajiv Gandhi, 1985, bij het eeuwfeest van Congrespartij in Mumbai. Zie ook het artikel 125-jarige Congrespartij verliest grip: Kansen voor de oppositie.