![]()
|
|
Nandlal, activist en leider van een beweging van boeren, jongeren en arbeiders tegen een Coca-Cola fabriek in de deelstaat Uttar Pradesh, bracht afgelopen december voor het eerst een bezoek aan Europa. In Amsterdam vertelde hij zijn verhaal over het dalende grondwaterpeil en de strijd voor het recht op water in zijn dorp.
In de documentaire Holy Water (2006) komen verschillende dorpelingen en activisten uit heel India aan het woord die vertellen over het dalende grondwaterpeil in hun leefomgeving. Hoewel de Coca-Cola fabriek in Plachimada in de deelstaat Kerala is gesloten vanwege de bewezen watervervuiling en het drastisch gedaalde grondwaterpeil, legt de Indiase overheid andere fabrieken geen strobreed in de weg. De waterintensieve productie blijft onverstoord doorgaan, terwijl de omgeving van verschillende frisdrankfabrieken al erg droog is. Zo ook in de deelstaat Rajasthan, ‘s werelds dichtstbevolkte woestijn, waar voor de komst van de lokale Coca-Cola fabriek al grote droogte heerste. Na de komst van de fabriek is de situatie zo verergerd dat de vrouwen daar kilometers moeten lopen om drinkwater te halen. Ook de woordvoerder van Coca-Cola komt in de documentaire aan het woord. Hij vertelt dat het de verantwoordelijkheid van de overheid is om kleine huishoudens van voldoende water te voorzien en dat hij niet kan inzien hoe deze waterproblemen gerelateerd zijn aan zijn fabriek.
Mine, story of a sacred mountain (2009), schetst een vergelijkbare situatie in de deelstaat Orissa. De Dongria Kondh, de inheemse bevolking in de Niyamgiri heuvels, verzetten zich met man en macht tegen de plannen van het Britse mijnbouwbedrijf Vedanta Resources. Deze multinational is van plan om op hun heilige grond een bauxietmijn te bouwen (zie ook de fotoreportage in India Nu 183). Zowel de boeren in Mehdiganj als de Dongria Kondh laten het er niet bij zitten en kennen bij hun protesten geen enkele angst voor arrestatie of gevangenisstraf. In beide verhalen zijn natuurlijke hulpbronnen in het geding, evenals het overleven van lokale gemeenschappen.
Nandlal, Milieudefensie en Both Ends gingen in op de vele vragen van het toegestroomde publiek en lieten hun licht schijnen op de effecten van globalisering, internationale campagnes en mogelijke oplossingen.
Wetteloosheid
De aanwezige organisaties waren het er al
snel over eens dat de getoonde praktijken
van de multinationals niet door de beugel
kunnen (Coca-Cola Nederland heeft helaas
niet gereageerd op de uitnodiging het debat
bij te wonen). Internationale bedrijven
dienen zich ook in India aan de regels te
houden, maar in de praktijk laat de lokale
overheid bedrijven hun gang gaan zonder
hen enige beperking op te leggen.
Uit het publiek rees de vraag wat er in Nederland
gedaan kan worden aan de problemen
met multinationals in India. Nandlal:
‘De problemen die de mensen in mijn dorp
ondervinden ten gevolge van de Coca-Cola fabriek
en klimaatverandering zijn problemen
|
Zorgt Coca-Cola niet voor veel werkgelegenheid in India, vroeg het publiek zich af. Nandlal wees erop dat de mensen in zijn dorp in eerste instantie blij waren met de komst van de fabriek en hoopten op werkgelegenheid. Helaas kregen de meeste arbeiders uit het dorp slechts tijdelijk werk aangeboden, waardoor zij niet konden voorzien in een levensonderhoud op jaarbasis. De komst van Coca-Cola leverde zo geen enkel voordeel op voor de lokale gemeenschap.
De sprekers gaven aan dat het van belang is te kijken naar de vraag hoe lokale gemeenschappen meer controle kunnen krijgen op hun water en land. Both Ends maakte duidelijk dat het aanspannen van een rechtszaak tegen de lokale regering in Uttar Pradesh, vanwege overtreding van de wet, in het geval van Coca-Cola succesvol kan zijn. Naast het aanspannen van rechtszaken en het indienen van klachten bij organisaties als de Human Rights Commission, zijn zowel Milieudefensie als Both Ends het met Nandlal eens dat actievoeren op lokaal en internationaal niveau van groot belang blijft. Op de vraag of deze acties überhaupt effect hebben, antwoordde Nandlal dat er al veel succes is bereikt sinds het begin van de protesten. Coca-Cola neemt het protest serieus, er wordt geen afvalwater meer gedumpt in de omliggende velden en ook heeft het bedrijf gezorgd voor tanks om regenwater op te vangen. Helaas ontkomt ook Mehdiganj niet aan de klimaatverandering en zien de boeren daar steeds minder regenval, waardoor het effect van de tanks nihil is.
Hopenhagen
Op internationaal niveau hecht Coca-Cola
veel waarde aan een groen imago. Coca-Cola
was bijvoorbeeld volop aanwezig bij de klimaattop
in Kopenhagen en kwam duurzaam
voor de dag met de sponsoring van de grootse
campagne: Hopenhagen. De campagne
is een ‘beweging’, maar blijkt een initiatief
van de wereldwijde reclame-industrie die
de VN-klimaattop in Kopenhagen ondersteunde.
Doel was een beter milieu en een
positieve uitkomst van de klimaattop in
Kopenhagen. De Hopenhagen-campagne
ontving veel kritiek van activisten. Want
hoewel Coca-Cola zichzelf presenteert als
een duurzaam bedrijf, hebben arbeiders
in Coca-Cola fabrieken in bijvoorbeeld Colombia
te maken met slechte arbeidsomstandigheden
en draagt de multinational
nog steeds bij aan de grote waterproblemen
in India.
Meer informatie:
Mine, story of a sacred mountain (2009) is ook te bekijken via de website van Survival International, of hieronder.
www.mehdiganj.org
www.survivalinternational.org
![]() |
![]() | ![]() |
![]() |
