terug
Onderstaand artikel is gepubliceerd in: Algemeen Dagblad, 26-2-2002      

Kinderarbeid
maakt armoede nog erger

door:
Angela Bekkers

In Scheveningen praten sinds gisteren vertegenwoordigers uit 50 landen over de strijd tegen kinderarbeid. Shantha Sinha, initiatiefnemer van een succesvol scholingsprogramma in India, vindt dat er geen excuses voor zijn: 'zelfs de allerarmsten sturen hun kinderen naar school'.

DEN HAAG - Het zijn de filmbeelden van kleine kinderen die bezweet in een steengroeve werken of op weg zijn naar de bodem van een mijnschacht, die de adem van de kijker even doen stokken. Ze kijken met grote, schichtige ogen naar de camera. Het is ze niet gegund kind te zijn, ze moeten hard werken, als volwassenen, mét volwassenen.
     Shantha Sinha (52), universitair docent politicologie in de staat Andhra Pradesh in Zuid-India, kent deze beelden ook. De kleine, goedlachse vrouw is echter positief over hoe het is tegen te gaan. "Alle ouders ter wereld willen het beste voor hun kind. Daar ben ik van overtuigd", zegt ze met veel kracht in haar stem. "Je moet vertrouwen op ouders. Je moet de juiste sfeer creëren om scholing onder de aandacht te brengen, dat is een eerste stap."
     Sinha is in 1991 begonnen met een project om 30 kinderen die als een soort moderne lijfeigenen bij een baas werkten om de schulden van hun ouders af te betalen, uit hun miserabele situatie te halen. Zij en haar collega's van de M.V. Foundation overtuigden de ouders ervan dat er wetten waren om onder deze vorm van gedwongen arbeid uit te komen en de kinderen naar school te sturen.
     De tweede stap was om een school zover te krijgen de 10-jarige, analfabete kinderen op te nemen. Dat deed de school pas nadat de organisatie de kinderen in drie maanden de basiskennis van lezen en schrijven had bijgebracht.
     Inmiddels heeft de M.V. Foundation zo'n 150.000 kinderen in Andhra Pradesh uit de kinderarbeid gehaald en op scholen gezet. De dichtbevolkte Indiase staat telt echter nog 5 miljoen kinderen in leeftijd van 5 tot 14 jaar die voltijds werken in plaats van huiswerk maken. Er wacht haar nog een flinke taak, geeft Sinha toe.
     Volgens de Indiase vrouw is het een grote misvatting dat armoede de oorzaak is van kinderarbeid. "Mijn ervaring is dat het veel meer
'Wachten op
inkomensverbetering
heeft geen zin'
traditie en de gewoontes zijn om kinderen, en zeker meisjes, niet naar school te sturen. De ouders zijn zelf analfabeet, ze kennen de wereld van school niet. Armoede is niet de grootste drijfveer om dochters en zonen uit werken te sturen. Ik ken veel dorpen waar de allerarmsten er wél in slagen de kinderen scholing te laten hebben."
     Sinha's organisatie boekt resultaten door ouders te helpen de geboorte- en schoolcertificaten van hun ldnderen in te vullen. Ook gaat ze langs in de dorpen om kleine kinderen te identificeren en ze vervolgens bij de lokale school te laten registreren. Via voorlichting en de hulp van leraren lukt het om ouders zeer betrokken te laten worden bij het onderwijs.
     Sinha wil er niks van horen dat de afschaffing van kinderarbeid hand-in-hand gaat met de inkomensverbetering van ouders, zoals internationale organisaties als de ILO en de VN beweren. Volgens haar zijn de cultuuromslag bij ouders, de beschikbaarheid van goede scholen en oplettende onderwijzers het belangrijkst. "Je moet ouders niet vertellen dat ze eerst een extra inkomen moeten hebben. Dat maakt ze inactief. Arme mensen kunnen heel inventief zijn in geld bij elkaar sprokkelen voor hun kinderen. Kinderarbeid maakt een gezin juist armer. Het drukt namelijk het loon van volwassenen. Dus als in een regio alle kinderen naar school gaan, dan hebben volwassen mannen een onderhandelingspositie voor beter loon. Je ziet de levensstandaard dan juist omhoog gaan."



naar LIW IN 'T NIEUWS

naar KINDERARBEID & ONDERWIJS

terug

HOME Landelijke India Werkgroep

Landelijke India Werkgroep - 12 maart 2002