terug
Onderstaand artikel is gepubliceerd in: De Nieuwe Linie, 12-11-1980      



Indira Gandhi opnieuw op weg naar autoritair bestuur

Donkere wolken boven India

door:
Jozefien Haagen

Indira Gandhi is alweer maandenlang aan de macht in India. Herstel van de orde en rust en economische stabiliteit waren haar grote verkiezingsslogans. Geen van deze beloftes heeft ze tot nu toe waar kunnen maken. De economie staat op instorten: de prijzen van elementaire produkten stijgen met de dag en er zijn tekorten op de markt. De orde en rust worden met harde hand gehandhaafd. Indira streeft - opnieuw - naar de absolute macht van haar Congress (I) partij. Met de afkondiging van de "Preventive Detention Act" op 24 september jl. wordt voor Jozefien Haagen, lid Landelijke India Werkgroep, de volgende vraag steeds nijpender: is de democratie veilig in de handen van Indira of glijdt India af naar een nieuwe noodtoestand?

Anti-Indira Gandhi slogan in Indiase verkiezingsstrijd: weer actueel? (foto: Bert Ernste)

Eén van Indira's belangrijkste verkiezingsslogans was "vóór stabiliteit en prijsbeheersing". Het duurde tot na de deelstaatverkiezingen in mei-juni voordat deze op beleidsmatig niveau gestalte kreeg. Haar regering presenteerde toen de begroting en de minister van Justitie maakte het industriële beleid bekend. De begroting had een triest record: een tekort van 1.417 miljoen roepies (een roepie is ongeveer vijfentwintig cent) op de betalingsbalans. Uit het beleid dat de Congress (I) voert, blijkt dat het de arme massa is die de lasten van de economische crisis mag dragen. Terwijl het juist deze groep is die tot nu toe het meest gebukt ging onder de lasten van de werkloosheid en de vele prijsstijgingen voor elementaire produkten. Sinds januari zijn de prijzen met twintig procent gestegen. Hier zal voorlopig weinig verandering in komen, aangezien in de vier weken nadat de begroting bekend werd gemaakt de prijzen opnieuw (met vijf procent) stegen.
Met name door speculatie in primaire levensmiddelen zijn produkten als suiker, bakolie en brandstof onbetaalbaar geworden. Suiker kostte nog geen jaar geleden twee-en-een-halve roepie per kilo. In Rajasthan en ook in andere delen van het land betalen de mensen nu al achttien roepies voor een kilo. Vergeleken met het inkomen van een landarbeider, die drie tot vijf roepies per dag verdient, is dit een fabelachtig bedrag. De regering onderneemt niets tegen de speculatie. Maatregelen die wel genomen worden, komen vooral de industriële elite ten goede. In juli maakte de Minister van Industrie de zogenaamde 'Statement on Industrial Policy' bekend. Hieruit blijkt dat het systeem van centrale planning en overheidscontrole grotendeels terzijde wordt geschoven met als gevolg dat Indiase monopoliehuizen (Tata, Birla) en buitenlandse ondernemingen vrij spel krijgen. "In feite wordt een Zuid Korea-achtig ontwikkelingsmodel voorgesteld, waarbinnen een belangrijke plaats wordt toebedacht aan grote ondernemingen. Vertegenwoordigers daarvan hebben dan ook zeer positief op deze nieuwe beleidslijnen gereageerd. De korte en lange termijn voordelen zijn voor hen gigantisch groot" (India Nieuwsbrief no. 8, 1980). Terwijl het Bruto Nationaal Produkt sinds vorig jaar met drie procent gedaald is en de werkloosheid met negen procent toenam, denkt de regering door dit economisch beleid de werkgelegenheid te vergroten, de inflatie te bestrijden en het inkomen per hoofd van de bevolking te vermeerderen....

Orde en rust
Net als tijdens de Noodtoestand heeft Indira de handhaving van orde en rust hoog in het vaandel, maar het is niet zeker te zeggen of ze een nieuwe noodtoestand zal afkondigen. Momenteel past ze er een verkapte vorm van toe. In februari stuurde ze de regeringen van negen deelstaten naar huis met als argument dat ze het vertrouwen van het volk hadden verloren en dat ze de orde en rust niet konden handhaven. Nu staan ze onder directe controle van de Congress (I) partij. De drie linkse deelstaatregeringen in Tripura, Kerala en West-Bengalen vormen een struikelblok. Op slinkse wijze probeert ze deze regeringen te destabiliseren zodat ze een reden heeft ook hen naar huis te sturen. Tijdens de onlusten in Assam verstoorden leden van de Jeugd-Congress (I) de rust in West-Bengalen wat de Links Front-regering in West-Bengalen een waarschuwing van Indira opleverde dat ze toch vooral de orde in de hand moest houden.
Het autoritaire machtsvertoon en centralisme neemt duidelijker vormen aan. Indira aarzelt niet een voor een wetten en maatregelen die ook tijdens de noodtoestand golden opnieuw in te voeren. Op 24 september jl. werd voor het hele land de 'Preventive Detention Act' afgekondigd. Deze wet maakt het mogelijk mensen van wie maar het vermoeden bestaat dat ze de veiligheid van de staat bedreigen achter de tralies te zetten. Vooral politieke tegenstanders zullen het slachtoffer zijn van deze wet.
Een andere poging om de absolute macht te verkrijgen is een wijziging van de grondwet. Onlangs is voorgesteld het 42e amendement weer op de grondwet toe te passen, zoals dat ook tijdens de noodtoestand het geval was. Dit amendement houdt in dat bepaalde delen van de grondwet gewijzigd kunnen worden, wat in de huidige situatie zou kunnen betekenen dat Indira alle macht krijgt. Vooralsnog is dit niet het geval.

Noordoosten
De situatie in het noordoosten is op dit moment een van de meest brandende orde en rust problemen in India. De daar ontstane situatie kan de eenheid van India in gevaar brengen. Wat is er aan de hand? Al negen maanden is in het noordoosten een massabeweging actief die al veel onrust veroorzaakt heeft. De agitatie richt zich vooral tegen de immigranten (met name Bengalis uit Bangla Desh) die al decennia lang het land binnenkomen en die de oorspronkelijke bevolking dreigen te overvleugelen. Daarbij komt het protest tegen de economische verwaarlozing van dit gebied door de overheid. Deze problemen leven al jaren, maar er is nooit iets mee gedaan. Daarom eisen de mensen in dit gebied hun zelfbeschikkingsrecht op. Tot nu toe zijn de onderhandelingen met de regering op niets uitgelopen. De linkse partijen zien achter de agitatie twee verborgen krachten. De ene is het Amerikaanse imperialisme dat een bevriende staat in het noordoosten zou willen creëren; de andere is van de plaatselijke reactionaire krachten, waaronder de Congress (I), die de groeiende macht van de CPM (Communist Party Marxists) in dit gebied willen terugdringen. De achterdocht van de linkse partijen betekent echter niet dat ze eisen van de beweging helemaal verwerpen. De Congress (I) schrikt er niet voor terug verzet en onrust met politie-geweld de kop in te drukken. Dit bleek tijdens de onrust in Moradabad. Op 13 augustus jl. schoot de politie daar op een menigte van vijftigduizend mensen in een moskee, waarbij ongeveer tweehonderd doden vielen. Het grove politie-geweld roept veel nieuw verzet op wat al tot verschillende demonstraties heeft geleid. Het politiegeweld tegen vrouwen, waaronder de steeds terugkerende verkrachtingsgevallen, krijgt veel aandacht. De Indiase kranten berichten:
21 Mei. In Andhra Pradesh sterft een jonge vrouw nadat ze door drie mannen was verkracht. Enkele dagen daarvoor was een haryan-vrouw verkracht op een politiebureau in het district Krishna. Ze was daar samen met man en kind naar toegegaan om een aanklacht in te dienen tegen een jongen uit haar dorp die haar verkracht had.....
Dit soort berichten zijn bijna dagelijks in de Indiase kranten te lezen. Sinds de Mathura-zaak in 1978 hebben vrouwen verkrachtingen in de publiciteit gebracht. In Mathura was een vrouw verkracht, maar haar verkrachter mocht vrijuit gaan omdat bleek dat de vrouw een relatie met een andere man had gehad. In januari jl. eiste het Forum tegen Verkrachting in Bombay heropening van deze zaak, wat inmiddels gebeurd is. Media en linkse politieke partijen zijn door de activiteiten van de vrouwenbeweging gestimuleerd meer aandacht aan verkrachtingen en andere vrouwenzaken te besteden. Wonderwel houdt ook het parlement zich met de verkrachtingen bezig. Er zijn voorstellen ingediend om de doodstraf voor verkrachters in te voeren. Verder dan een symptoom-bestrijding wil men blijkbaar niet gaan en aanklachten tegen de politiemensen die vrouwen verkracht hebben, zijn helemaal uit den boze. De regering heeft deze te zeer nodig om haar eigen repressie uit te kunnen voeren! Effectievere voorstellen komen uit de vrouwenbeweging. Op 3 november is in Bombay een conferentie tegen verkrachting georganiseerd. Er zijn voorstellen gedaan over verandering van de verkrachtingswet. Eén van de belangrijkste voorstellen was dat niet de vrouw moet bewijzen dat ze verkracht is, maar de man dat hij haar niet verkracht heeft.

Alternatief
Het verzet tegen het falende en repressieve beleid van Indira Gandhi groeit steeds meer. De drie linkse deelstaatregeringen die Indira op dit moment telt proberen aan te tonen dat het ook anders kan. Terwijl de Congress (I) de rurale en industriële elite steunt, gaat het deze regeringen om een verbetering van de situatie van de arme massa. Zo heeft de linkse regering van Kerala, die daar sinds januari jl. aan de macht is, zich de afgelopen tijd vooral geconcentreerd op maatregelen ten gunste van boeren en landarbeiders. Landarbeiders die lid willen worden van een credietcoöperatie krijgen geld van de regering om een aandeel te kunnen kopen. Een andere maatregel is de pensioenregeling voor landarbeiders boven de zestig jaar. Landarbeiders met een inkomen van niet meer dan drieduizendzeshonderd roepies per jaar krijgen nu een maandelijks pensioen van vijfenveertig roepies.
Omdat men zich realiseert dat een dictatoriale regering geen oplossing is voor de sociaal-economische problemen van het land, hebben zes partijen uit het linkse en middenblok zich aaneengesloten met als belangrijkste doel het mobiliseren van mensen tegen het beleid van Indira Gandhi. Deze samenwerking kan een eerste stap zijn in de ontwikkeling van een brede oppositiebeweging om te voorkomen dat India opnieuw afglijdt naar dictatuur en economisch bankroet.




LIW IN 'T NIEUWS

Hulp aan India

Kinderarbeid & Onderwijs

HOME Landelijke India Werkgroep

Landelijke India Werkgroep - 1 april 2005