Made in India door uitgebuite meisjes voor Westerse landen
Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) en de Landelijke India Werkgroep (LIW) klagen vooral het zogenaamde Sumangali Scheme aan. Via dat schema beloven bedrijven een betere toekomst voor meisjes uit arme gezinnen. Het loon klinkt goed, en vooral de bonus die meisjes na drie jaar werk ontvangen, trekt veel Dalit-kastelozen- aan. Het geld dient als bruidsschat en geeft hen kans op een degelijk huwelijk en een vlucht uit hun armoede. De realiteit is echter minder rooskleurig. In de katoen- en kledingproductie werken de meisjes lange dagen aan een te laag loon. De werkomstandigheden zijn gevaarlijk en slecht voor de gezondheid. Hun verplichte verblijf op de gronden van de fabriek maakt hun privacy onbestaand en hun contact met familie beperkt. En niet zelden ontslaat de werkgever iemand net voor het einde van de drie jaar, waardoor er geen bonus moet uitbetaald worden.
Gebundelde krachten ‘Wanneer Westerse bedrijven uitbuiting vaststellen, dan kunnen ze niet gewoon hun opdracht stopzetten’, legt Theuws uit. ‘De situatie van de werknemers zou niet veranderen. Het is aan de machtige bedrijven om verbeteringen af te dwingen.’
Geloven in beloftes Sommige van de bedrijven beloven veranderingen. Ze willen de schendingen van de arbeidsrechten samen aanpakken. De verklaringen zijn veelbelovend maar Theuws blijft voorzichtig. ‘We zien dat ons vorig verslag van september 2010 de situatie al onder de aandacht bracht en in sommige Indiase bedrijven zien we kleine vooruitgangen. Het probleem is erkend en dat is geweldig. Maar de weg is nog zeer lang en nu komt het aan op concrete stappen en niet enkel beloftes.’ ‘Of die concrete stappen er komen? Daar moet ik in geloven.’
|
terug
LIW in de pers
Schone Kleding
HOME Landelijke India Werkgroep
